کارگاه من و بابا

پدر و پسری چه خوشی به کودکان گل‌مان گذشت! بازی در کنار پدر و آرامش‌گرفتن از حضور گرم و امن او برای هر فرزندی خاطره‌انگیز و فراموش‌نشدنی است. جالب اینکه بازی با فرزندان برای پدران هم شیرین و البته معنادار و خواستنی است. حالا از بحث‌های دراز و فلسفی درباره علل کمتر بازی‌کردن پدر با فرزند در فرهنگ‌مان که بگذریم، به مسئله کاربردی نحوه افزایش تعامل آن‌ها می‌رسیم. جایی که دبستان پیروز 1 به فکر چاره افتاد و «کارگاه من و بابا» را در روزهای آغازین آذرماه برگزار کرد. اما بیایید از ابتدا شروع کنیم و ببینیم در این کارگاه چه گذشت که خوش گذشت:

پدر و پسر از اول صبح در کارگاه حاضر شدند و صبحانه را در محیط کارگاه میل کردند. بعد از صرف صبحانه، نوبت به شرکت در کارگاه آموزشی و تفریحی رسید. در این قسمت، دانش‌آموزان در کنار پدران گرامی‌شان و با کمک‌گرفتن از تجربیات آن‌ها، کاردستی‌های خلاقانه‌ای درست کردند. واقعا چه لحظات زیبایی‌ است وقتی بزرگترها تجربیات‌شان را با کوچکترها به اشتراک می‌گذارند. انگار تمام فلسفه بزرگتر و کوچکتری همین است: کوچکتر بداند که آنچه بزرگتر می‌گوید و انجام می‌دهد، حاصل سال‌ها تجربه است؛ پس باید به بزرگترها احترام بگذاریم و حرف‌های‌شان را در عمل به کار ببندیم. در کارگاه من و بابا دیگر چه گذشت؟

پدرها و پسرها تیم تشکیل دادند و در کنار یکدیگر فوتبال بازی کردند. پدرها خاطرات گذشته را زنده کردند و برای کودکان خاطراتی دلچسب ساختند. پدرها معمولا بازی‌های تحرکی، مهیج و رقابتی را ترجیح می‌دهند. این بازی‌ها برای رشد جسمانی، شناختی و از همه مهمتر، رشد هیجانی کودکان لازم هستند. به‌همین‌دلیل است که در ادبیات تربیتی و روان‌شناسی به انجام بازی با پدر و فرزندی تاکید زیادی شده است. این بازی‌ها هر چه بیشتر باشند، تاثیرات ماندگارتری بر سلامت روانی و جسمانی کودکان به جا می‌گذارند.

در پایان کارگاه من و بابا، دانش‌آموزان کارنمای آموزشی دوماهه خود را دریافت کردند و نگاهی به حاصل تلاش‌ها و یادگیری‌های مهرماه و آبان‌ماه خود انداختند. گذشته از شیرینی‌ها و خاطره‌سازی‌های کارگاه من و بابا، امیدواریم که این برنامه‌ها بتوانند فرهنگ تعامل و بازی پدر و فرزندی را در بین خانواده‌ها تقویت کنند. این مسئله را جدی بگیریم: کودکان برای رشد سالم و پایدار، به بازی و تعامل سازنده با پدران نیاز دارند.